بایگانی/آرشیو برچسب ها : داپلر

سونوگرافی داپلر سونوگرافی داپلر برای اندازه گیری جریان خون و فشار خون استفاده می شود. در طی این سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا (اولتراسوند) استفاده می‌شود تا با گلبول‌های قرمز خون برخورد کنند و پس از بازگشت آن را به صورت سونوگرافی داپلر نشان دهند. سونوگرافی داپلر سونوگرافی داپلر می‌تواند سرعت جریان خون را اندازه گیری کند. سونوگرافی داپلر به تشخیص مشکلات زیر کمک می‌کند: – لخته شدن خون – عملکرد ضعیف وریدها در رگ پا (نارسایی‌های وریدی) – نقص دریچه قلب و بیماری‌های مادرزادی قلبی – انسداد شریانی – کاهش گردن خون به پاها (بیماری عروق محیطی) – عروق ورم کرده (آنوریسم) – باریک شدن عروق مانند آنچه ممکن است در گردن افراد ایجاد شود (تنگی شریان کاروتید) داپلر کاروتید سونوگرافی رنگی عروق گردن روشی بی خطر و بدون درد برای بررسی جریان خون عروق کاروتید است. در هر طرف گردن شما یک شریان کاروتید وجود دارد که با این دو شریان اصلی، خون از قلب به سمت مغز می برند. با سونوگرافی عروق کاروتید می توان دریافت که آیا این رگ ها دچار تنگی یا انسداد شده اند چون تنگی و انسداد می توانند سبب افزایش خطر سکته مغزی می گردند. با تشخیص تنگی یا انسداد پزشک تان  می تواند اقدامات لازم درمانی را بعمل آورد. چرا سونوگرافی داپلر عروق مغز انجام می شود؟ برای بررسی تنگی شریان های کاروتید که خون را به مغز می رسانند. چون تنگی می تواند باعث سکته یا انفارکتوس مغزی گردد. این شریان ها به دلیل رسوب چربی، کلسترول و کلسیم در دیواره آنها دچار تنگی می شوند. تشخیص زود هنگام این تنگی می تواند از انفارکتوس مغزی پیشگیری نماید. اگر شما  حمله ایسکمیک گذرا TIA و یا گونه ای از حملات مغزی یا استروک داشته باشید پزشک تان ممکن است برای شما درخواست سونوگرافی داپلر عروق کاروتید نماید. درمواردی که احتمال ریسک سکته مغزی هم بالاست ممکن است در خواست سونوگرافی عروق کاروتید درخواست شود مانند: پُرفشاری خون دیابت کلسترول خون بالا سکته مغزی یا استروک در فامیل های نزدیک حمله ایسکمیک گذرا TIA یا استروک اخیر وجود صدای غیر طبیعی(بروئی) در عروق کاروتید بیماری عروق قلبی یا کرونر   داپلر جفت چسبندگی جفت یا جفت اکرتا (Placenta accreta) به نفوذ بیش از حد جفت به سطح دیوارۀ رحم گفته می‌شود و عارضه‌ای خطرناک در دوران بارداری است. در صورت وجود چسبندگی جفت، بارداری در ردیف بارداری‌های پرخطر محسوب می‌شود. هرچند در موارد معدودی این مشکل ایجاد می‌شود، اما نیاز به مراقبت‌های بیشتری دارد. در این مطلب با علائم، تشخیص و عوارض مرتبط با چسبندگی جفت آشنا شوید. عوامل افزایش احتمال چسبندگی جفت چند دقیقه پس از زایمان، جفت به شکل طبیعی از دیوارۀ رحم جدا و از رحم خارج می‌شود. هنگامی که چسبندگی جفت وجود داشته باشد، جفت از دیوارۀ رحم جدا نمی‌شود و این اتفاق می‌تواند باعث خونریزی شدید شود. در صورت تشخیص چسبندگی جفت، احتمالاً نیاز به انجام سزارین زودهنگام و در ادامه، انجام عمل هیسترکتومی برای خارج کردن بخشی از رحم یا کل آن است. با افزایش آمار سزارین در دهه‌های اخیر، شیوع چسبندگی جفت نیز بیشتر شده است. موارد زیر باعث افزایش احتمال چسبندگی جفت در بارداری می‌شود: سابقۀ سزارین یا هر نوع عمل جراحی رحم: با انجام هر بار عمل جراحی رحم، حتی عمل خارج کردن کیست‌های خوش‌خیم رحم یا فیبروئید (Fibroids)، احتمال بروز چسبندگی جفت افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که انجام سزارین در موارد غیرضروری از نظر پزشکی توصیه نمی‌شود. جفت سرراهی: اگر بخشی از جفت یا تمام آن، دهانۀ رحم را بپوشاند یا به بخش پایینی رحم چسبیده باشد که به آن جفت سرراهی می‌گویند، خطر بروز چسبندگی جفت افزایش می‌یابد. زایمان‌های پیشین: با هر بار زایمان، خطر بروز چسبندگی جفت افزایش می‌یابد. عارضه‌های دیگر رحم: درصورتی‌که فیبروئید رحم یا بافت زخم در دیوارۀ رحم شما وجود دارد، احتمال بروز چسبندگی جفت بیشتر است. سیگار کشیدن: سیگار کشیدن خطر بروز مشکلات مربوط به جفت را افزایش می‌دهد. سن: در زنان دارای ۳۵ سال و بیشتر، بروز چسبندگی جفت شایع‌تر است. اگر پزشک احتمال چسبندگی جفت را بدهد، می‌تواند با انجام سونوگرافی نحوۀ چسبیدن جفت به دیوارۀ رحم را بررسی کند. این روش بدون درد است و برای شما و جنین خطری ندارد.     داپلر IUGR محدودیت رشد داخل رحمی IUGR درصورتی مطرح می شود که در ارزیابی وزن جنین با استفاده از تصاویر سونوگرافی، وزن جنین زیر صدک دهم نسبت به سن بارداری، گزارش شود. …

بیشتر بخوانید »